10 lipca 1871 r. urodził się MARCEL PROUST (zm. 18 listopada 1922 r.), francuski pisarz, krytyk i eseista, najbardziej znany jako autor monumentalnej powieści W poszukiwaniu straconego czasu.
Pochodził z bogatej rodziny mieszczańskiej. Mimo słabego zdrowia odbył ochotniczą służbę wojskową, następnie studiował prawo na Sorbonie i rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych. Dyplomatą, jak zamierzał, nigdy nie został, ale też nigdy nie podjął żadnej stałej pracy.
Proust wcześnie, jeszcze jako uczeń zaczął pisać i publikować swoje teksty w magazynach literackich. W 1896 r. rozpoczął pracę nad powieścią Jan Santeuil, która zawierała wiele wątków rozwiniętych później w W poszukiwaniu straconego czasu. Powieść została opublikowana dopiero po śmierci autora. W różnych czasopismach ukazywały się jego pastisze twórczości pisarzy, których podziwiał. Ta krytyka stylu innych autorów na pewno przyczyniła się do udoskonalenia własnego stylu.
Wpływ na Prousta oraz jego poglądy miała przede wszystkim twórczość Johna Ruskina, dla którego rola artysty polegała na obserwowaniu natury, jej odkrywaniu i opisywaniu oraz wyjaśnianiu w sztuce. Proust we współpracy z matką i kuzynką (sam słabo znał język angielski) przetłumaczył na francuski twórczość Ruskina, był też autorem rozbudowanego wprowadzenia do powieści angielskiego pisarza.
W 1909 r., w wieku 38 lat rozpoczął, a krótko przed śmiercią w 1922 r. ukończył swoją najsłynniejszą powieść W poszukiwaniu straconego czasu. Uważana przez badaczy literatury za arcydzieło, składa się z 7 częsci. Wydanie pierwszej W stronę Swanna, Proust prawie w całości sam sfinansował. Gdy pisał kolejne części wycofał się całkowicie z życia towarzyskiego, zaszył się w domu i poświęcił się całkowicie tworzeniu.
Książka o dojrzewaniu do życia artystycznego ale też , opowiada historię człowieka poszukującego sens i cel życia. To opowiada o dążeniu do przestać marnować czas i zacząć doceniać istnienie.
Głównym wątkiem powieści jest retrospekcja bohatera w czasy dzieciństwa, młodości i czasów kawalerskich. Przeszłość według Prousta jest bardzo istotna, bo wracanie do czasu który minął to odnajdywanie siebie. Proust dowodzi, że przeszłość nie jest zamkniętym działem naszego życia. Jest ona otwarta i należy ją ciągle na nowo odczytywać i odnajdywać jej sens.
Narrator prezentuje zdarzenia w sposób pozbawiony chronologii, wyznaczony jedynie zapisem w jego pamięci i podświadomości.
Ostatnie trzy części ukazały się już po śmierci autora. Proust zmarł na zapalenie płuc 18 listopada 1922 r.
/grafika źródło: commons.wikimedia.org/
Ze zbiorów Książnicy polecamy:
zmierzenie się z jednym z największych dzieł w dziejach powieści W poszukiwaniu straconego czasu, a dla wielbicieli audiobooków w Dziale zbiorów audiowizualnych powieść w wersji audio, którą czyta aktor teatralny i filmowy Michał Breitenwald.
/grafika — źródło: http://www.designpartners.pl/