7 maja 1867 urodził się Władysław Stanisław REYMONT (właśc. Stanisław Władysław Rejment), powieściopisarz, nowelista i reportażysta. Laureat Nagrody Nobla.
Był synem wiejskiego organisty. Uczył się krawiectwa i ukończył Warszawską Niedzielną Szkołę Rzemieślniczą. Jako osiemnastolatek przyłączył się do wędrownej trupy aktorskiej. Potem dzięki staraniom rodziny zaczął pracować jako funkcjonariusz na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, na stacyjkach w Rogowie, Krosnowej, Lipcach.
Jako urzędnik kolejowy, trochę z nudów, zaczął pisać. Początkowo wiersze i zapiski z codzienności, później opowiadania i nowele. Na przełomie 1892 i 1893 r. ukazały się pierwsze publikacje Reymonta w krakowskim dwutygodniku „Myśl” oraz w warszawskim „Głosie”. To dodało mu odwagi by przenieść się do Warszawy i żyć z pisania. W Warszawie Reymont wszedł stopniowo w środowisko pisarskie, zaczął bywać w salonach literackich, gdzie uważano go tu za wielki talent, obdarzony niezwykłą chłonnością i bystrością obserwacji.
Przełomem w jego karierze literackiej stał się reportaż Pielgrzymka na Jasną Górę. Jako korespondent “Tygodnika Ilustrowanego” Reymont wtopił się w tłum pielgrzymów podążających do Częstochowy i stworzył obraz społeczności połączonej przeżyciem religijnym, a składającej się z różnorodnych barwnych postaci indywidualnych.
Na stałe do historii literatury weszły 4 duże powieści Reymonta, które najpierw publikował w odcinkach w prasie.
Powieść Komediantka i jej kontynuacja Fermenty, ukazywały się na łamach “Kuriera Codziennego”. Przedstawił w nich światek aktorski, który przecież bardzo dobrze znał: ubóstwo i szarość trup objazdowych, intrygi, przelotne romanse.
W latach 1897-98 na łamach “Kuriera Warszawskiego” publikowana była Ziemia obiecana, w której stworzył przejmujący obraz rozwijającej się młodej kapitalistycznej metropolii, w której dominują żądza bogactwa, bezwzględność, okrucieństwo.
W latach 1892-99 Reymont pracował nad swoją najsławniejszą powieścią Chłopi. W publikowanej w odcinkach w “Tygodniku Ilustrowanym” powieści przedstawił bogaty obraz łowickiej wsi: ludzi i przyrody. Za Chłopów Reymont otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności oraz nagrodę Nobla.
W 1920 r. Reymont kupił majątek Kołaczkowo, ale rzadko tam przebywał, gdyż ze względu na zły stan zdrowia często wyjeżdzał na leczenie za granicę, głównie do Nicei.
Zmarł 5 grudnia 1925 r. Uroczysty pogrzeb odbył się cztery dni później z udziałem prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, rządu i korpusu dyplomatycznego. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim, a urna z sercem Reymonta zamurowana została w kościele Św. Krzyża w Warszawie.
[źródło opisu: www.ipsb.nina.gov.pl, culture.pl]
dla przypomnienia dwie fantastyczne adaptacje filmowe powieści Reymonta.
Ziemię obiecaną przeniesioną na ekran przez Andrzej Wajda (1974).
Film otrzymał nominację do Oscara i Grand Prix na Festiwalu Filmowym w Moskwie, a niezapomniane role stworzyli Wojciech Pszoniak, Daniel Olbrychski, Amdrzej Seweryn i Kalina Jędrusik.
Chłopów (1973) w reżyserii Jana Rybkowskiego, który najpierw nakręcił serial telewizyjny (13 odcinków), a następnie przerobił na film pełnomerażowy.